Tunesië - Monastir Skanes (DAG 2)

Heerlijk vroeg wakker geworden zo rond een uurtje of 8:00. Even wat opgefrist en de tassen gedeeltelijk uitgepakt. Daarna zijn we gaan ontbijten, heerlijk een gekookt eitje met harde puntjes (zachte broodjes en brood kennen ze daar niet). Vers gebakken pannekoekjes, dus het viel allemaal wel mee naar de vieze verhalen die we hadden gehoord over het eten.

Na het eten zijn we offcourse weer in de lounge gaan zitten en genoten van een drankje en een sigaretje. Daar hebben we een tijdje zitten skip-bo'en. Zoals ik de eerste dag al vermelde is het gebruikelijk ze een tip te geven. Nu hebben we dat niet gedaan want we hadden nog steeds geen geld gewisselt dus dat ging niet. We hadden op internet gelezen dat je in het land zelf (het liefst bij een hotel) geld moest wisselen. De ober was daar volgens mij niet zo gecharmeerd van want hij keek niet echt vrolijk haha. Dat bleek ook wel want toen ons glas leeg was hebben we zelf maar wat aan de bar gehaald want de ober was nergens meer te bekennen (in onze buurt). Daarna toch maar even geld omgewisseld.

We hadden tijdens onze rit naar het hotel gezien dat er een winkelcentrum was vlakbij het hotel (Folla shopping center). We besloten daar naar toe te gaan. Eenmaal bij de poort aangekomen kwamen er meteen mensen op ons af of we met de taxi ofzo naar een andere plaats toe wilde. Niet echt opdringerig maar wel vol overtuiging zullen we maar zeggen.

Een gozer was super aardig en probeerde ook een woordje Nederlands te praten. Allemachtig prachtig, dus Jeroen en ik schoten een beetje in de lach haha, want dat verwacht je natuurlijk niet. Hij heeft ons een beetje over de omgeving vertelt en daarna gevraagd of we met hem mee wilde gaan. We vertelde hem dat we naar de overkant wilde naar het winkelcentrum maar hij wist een mooier winkelcentrum en bij hem kon je op een bijzonder manier daar naartoe. Hij was daar niet met een taxi maar met een paard en wagen en vlakbij was er een dorpje en daar hadden ze ook een tapijtfabriek en een leerfabriek en dat wilde die laten zien.

Dat kostte voor ons dan 40 dinar en vertelde daar bij dat het normaal 80 dinar zou zijn (zou ik ook zeggen, wij zijn niet zo heel goedgelovig) Maar affijn 40 dinar is een 20 euro omgerekend en what the hell we zijn op vakantie en thuis maak je dat niet meer zo mee. Hij noemde zijn paard Charlie Brown en hij was de hele tijd Mister Boombastic aan het zingen. Een hele verrotte koets maar speciaal voor ons met muziekinstallatie lol! Die had hij opgezet en was nog goede muziek ook. Hij stelde meteen voor een foto te maken van ons in de koets, natuurlijk! Wij met de koets over de weg (wat voor ons over kwam als een 80km weg) tussen de scheurende auto's. Onderweg kwamen we langs een zoutmeer waar (je raad het al) zout uit gehaald wordt. We moesten meteen aan Nederland denken want die had dat nog nodig! Wij hadden onze jassen aan maar toch wel spijt van gehad want het was gewoon een lekkere temperatuur. Aangekomen bij het dorpje Sahline heeft hij eerst een rondje gemaakt door het dorp en een beetje over de cultuur en het leven daar vertelt. Wat ons daar heel erg opviel is dat ze open vlaktes maar gebruiken als dumpplek voor hun afval. Heel smerig en naar mij idee meer armoede laten zien dan nodig is. Gooi het op een hoop en steek het aan als je er niet vanaf komt, niemand die daar in Tunesië daar wat van zal zeggen. Kinderen tussen de puin zoekend naar iets bruikbaars of wellicht iets om te eten misschien.

Langs de moskee van Sahline gekomen waar ze toch wel trots op zijn. Hij vroeg ons of we de tapijtfabriek van binnen wilde zien, ach waarom niet. Daar aangekomen zit een vrouw voor in de winkel een tapijt te maken, Puur een patroon uit haar hoofd en het leek echt ergens op! Ze was heel aardig en vroeg of ik langs haar wilde gaan zitten om het zelf te proberen. Mja dat vraag je aan de verkeerde, ik kijk wel toe! Hand gemaakt tapijt heb ik echt wel respect voor. Je legt continue dezelfde knopen je hebt alleen af en toe een ander kleurtje. Per vierkante meter schrik niet zitten er 40.000 knopen in het tapijt. Als een tapijt helemaal af is zijn ze een 3 maanden verder. Echt respect na 10 knopen had ik het al in een hoek gegooid en gezegd bekijk het maar. Maar misschien is dat wel omdat wij een andere levensstijl zijn gewend! Rondleiding gehad door de tapijtfsabriek en echt hele mooie patronen gezien. De eigenaar van de fabriek heeft ons half Nederlands half Duits een rondleiding gegeven. Daarna hebben we hem bedankt voor zijn tijd en zijn we terug naar de koets gegaan.

De volgende stop was de leerfabriek, ik had een sigaret aangestoken en al snel waren we bij de leerfabriek aangekomen. Onze gids zullen we maar even zeggen die liep al naar binnen en ik zeg wacht ik heb een sigaret. Ja dat maakt niet uit kom maar gewoon naar binnen geen probleem. Ik keek Jeroen echt verbaasd aan van huh dat meen je toch niet. Hij zegt ik ken de eigenaar die vind dat niet erg. Ik euh tja ok en liep met mijn sigaret dus gewoon een winkel binnen. Ik vond het heel ongemakkelijk, nergens geen asbak te bekennen natuurlijk. Naar achteren gelopen naar de fabriek waar met de hand allemaal leren jassen en tassen worden gemaakt. Wel 1000-en malletjes van verschillende modellen. Onze gids komt met een glas aan waar ik mijn sigaret in kan gooien, ieuw bah! Weer voor terug in de winkel even zitten neuzen tussen de leren jassen en tassen. Hele leuke leren kinderjassen en echte mooie kleuren en modellen herenjassen. Voor in de winkel stonden ook een hoop tassen die je ook op de Cuijkse markt kunt halen, wel mooie. Ik vroeg van 1 tas wat het kostte en hij zei tegen mij 90 dinar. Dat is 48 euro. Ja daag koekert je bent niet wijs, in Cuijk zijn ze 15 euro. Ben zo de winkel uitgelopen ik hoefde de rest al niet meer te zien!

Bij de leerfabriek zaten in diezelfde straat nog een aantals winkels meer waar we rond zijn gaan kijken. 3 deuren verder zijn we een winkel in gelopen die nog maar net 3 a 4 weken open was. Zoon had het van vader overgenomen. Op zich hele leuke souvenirs maar ik had geld gewisseld in het hotel en moest natuurlijk ook die gids op de koets nog betalen dus kon niet al te veel kopen. Bij de bovenverdieping aangekomen toch een hele leuke tas (30 dinar, 17,50 euro) gezien en een echt fake Dolce en Gabanna shirt (10 dinar, 5 euro). Uiteindelijk toch maar genomen en gedacht we komen vanzelf wel een pin automaat tegen.

Aan de overkant van de weg nog een winkeltje ingelopen. Die man vroeg waar we vandaan kwamen en kwam meteen met zijn Nederlandse woordjes, Die kat krapte die kruuulen van die trap (zijn uitspraak he). Hij keek naar de tas die ik in me hand had en vroeg wat ik gekocht had, dus ik een tas en een shirt. Hij zegt wat heb je er voor betaald, ik denk ja daag dat ga ik niet zeggen dan gaat hij natuurlijk zeggen dat hij 10 dinar ofzo goedkoper zou zijn. Dus vriendelijk gezegd dat ik daar niet over praat. Dat respecteerde die wel. Nike Schoenen waren daar maar 40 dinar (22 euro) we de collectie die hier 5 jaar geleden was maar goed dat zijn nog steeds leuke modellen! Uiteindelijk kwam hij naar me toe en moest toch even kwijt wat bij hem de tassen kosten. Dat was dus een stuk minder dan aan de overkant, ik zeg nu voel ik me nog slecht, lol. Uiteindelijk niets gekocht daar want ik had mijn dinars aan de overkant al uitgegeven. Hij zegt als je van de week terug komt dan is het niet meer dezelfde prijs, dan is het duurder. Ik zeg dat kan zo zijn maar we zijn hier net en willen eerst alles zien! Hij gaf ons vriendelijk nog een hand en bedankte ons en wenste ons een fijn verblijf.

Bij de koets aangekomen vroegen we waar een pinautomaat of een bank zat. Vlak om de hoek dus, bank dicht want het was zondag en de pinautomaat buiten werking, grrr. Hup in de koets volgende pinautomaat voor Jeroen gebarentaal natuurlijk alleen maar in het Frans. Volgende automaat ik maar weer geprobeerd, deze kon wel in het Engels gelukkig. Geld gepint en terug naar het hotel. Heel de rit is de gids bij ons gebleven wat we als zeer prettig ervaarde. We hadden een andere route op de terug weg en voor Monastir gezien kwamen we daar langs villas en echt hele mooie bouwwerken (zie foto's). Voor bij het hotel hem netjes betaald en 10 dinar (5 euro)fooi gegeven voor de leuke tour die we hadden gehad en de spontaniteit die hij had. Verblijf je in El Mouradi in Monastir pak dan koets 18!

We hadden de lunch gemist maar geen nood van 14:00 tot 16:00 uur kon je ook snacks afhalen beneden bij de bar. Een heerlijke pizza met euhm Tunesiëse salami haha. Niet die wij kennen van ons varkentje!

Daarna tot aan het diner in de lounge zittenSkip-bo'en met het genot van een drankje. Eten was lekker alleen je moet wel goed sorteren bij het vlees dat je er geen vetrandjes aan hebt zitten want daar hebben ze niet van gehoord dat weg te halen. Evenals kleine stukjes bot in de kip. Daarna je raad het al Skip-bo in de lounge.

Om 23:00 uur ging de discotheek open in het hotel. We hadden er niet veel van verwacht want je zit in een Arabisch land, wat Arabisch en Frans als hoofdtaal heeft. Beneden aangekomen in de disco stonden er allemaal loungebanken om de dansvloer heen, zwaar relax! Wij zijn daar neergeploft en hebben eerst even om ons heen zitten kijken. Gewoon een Carrousel in de kelder qua inrichting zal maar zeggen. De muziek was super, de hele tijd Dance en Trance! Yeaah dit gaat goed komen. Echter een minpunt daar mocht je dus niet roken. Overal stonden bordjes roken niet toegestaan. We bestellen een Vodka jus en een Blue Curacao Boga (Boga is 7-up) (15 dinar, 8 euro) en krijg nou wat, we krijgen er een asbak bij. De bordjes gingen weg en we mochten gewoon roken. Mja ik heb alleen niet echt kunnen dansen want zie je Jeroen al in het middelpunt van de dansvloer staan, lol??? Claudia en Kim waar zijn jullie om te dansen haha.

Rond een uur of 01:00 uur terug naar onze kamer toegegaan en lekker gaan slapen.

Tunesië - Monastir Skanes (DAG 1)

Niemand persoonlijk om 0:00 uur gelukkig nieuwjaar gewenst. Vanwege de zeer dichte mist hadden we besloten om half 12 al weg te rijden. Onderweg naar schiphol het vuurwerk gekeken wat kon want de mist was echt goed dik. 1:30 uur aangekomen (viel dus nog wel mee met de mist vanaf utrecht naar schiphol) op de P3 parking van Schiphol en vanuit daar met de bus naar de ingang van schiphol gebracht. Daar aangekomen om 14:00 uur echt je kon een kanon afschieten op schiphol het was er super rustig. We waren natuurlijk ook wel erg vroeg maar beter te vroeg dan te laat.

Beetje rondgehangen bij de Arrivals waar een kroegje open was en super lekkere muziek werd gedraaid. Jeroen en ik hadden toch nog even het idee dat we op stap waren voor oud en nieuw! Daar hebben we zitten skipbo-en om te tijd een beetje te doden. We hadden namelijk al op zo'n apparaat ingecheckt. Rond een uur of 04:00 uur konden we onze koffers wegbrengen, daar hoefde we gelukkig niet meer mee te sjouwen. Toen zijn we naar de interne ns station gelopen en hebben daar wat gegeten en gedronken, daar was wel het een en ander open. Eenmaal terug gelopen moesten we helemaal om lopen om bij onze gate te komen. Eindelijk daar aangekomen konden we meteen instappen.

Het ging allemaal vrij snel. We vertrokken op de aangegeven tijd 05:30 uur en kwamen daar rond 08:15 uur aan in Enfidha op de luchthaven van Tunesië. Koffers hadden we binnen 5 minuten, het is daar namelijk niet zo druk en zo groot. Onze reisleider (Camel, hoe toepasselijk) stond daar op ons te wachten om ons mee te nemen naar ons hotel. We zaten in een luxe touringcar met nog 3 mensen meer. Gelukkig niet zo heel druk dus, als ik keek naar de bussen van Thomas Cook reizen zat je strak tegen elkaar in de bus (stumpers). We wisten dat de rit in de bus een 1,5 uur zou gaan duren, maar we waren natuurlijk al bekaf want we hadden nog niet eens geslapen. In de bus kom je daar ook niet aan toe want je wil alles om je heen zien en met de rijkwaliteiten van de Tunesiërs kun je toch niet slapen. We moesten eerst de andere mensen af gaan zetten bij hun hotel, een Golf Residence. Erg vreemd wat het was echt een boeren trien met 2 rare kinderen. Affijn wij verder en een hotel verder wordt onze reisleider afgezet en wij moesten nog blijven zitten. Wij vonden dat erg vreemd overkomen maar het zal wel heel normaal zijn. Een 15 minuten verder stopt de bus midden op de weg en wordt er in een keer tegen ons gezegd er komt zo iemand anders die brengt jullie verder. Jeroen en ik keken elkaar echt verbaasd aan en snapte er geen zak van. Toch maar uitgestapt en 2 euro in zijn fooienbakje gegooid want dat is daar normaal in Tunesië.

9:00 uur bij het hotel aangekomen die ons een half uur later pas hadden verwacht. Wat denk je, de kamer dus nog niet klaar. Ze waren wel zo gastvrij om te zeggen dat we vast mochten gaan ontbijten want dat kon je van 6:00 tot 10:00 uur. We hadden eigenlijk niet zo heel veel trek en zijn in de lounge maar een sigaretje gaan roken (yeaaah overal roken!). Heel vreemd eigenlijk want je steekt hem op en denkt bij jezelf oh mag dat hier wel. Al snel kwamen ze ons halen dat onze kamer gereed was en er liep zo'n pias mee om onze koffers te dragen. Natuurlijk voor een fooitje. Heel de kamer laten zien en een verhaaltje vertelt en bleef echt doorpraten tot er geld getrokken werd (haha). Toen ging hij weg, en konden we eindelijk even rusten. Eerst even op het balkon gestaan en genoten van het zeezicht met de palmboompjes rondom het zwembad.

Op zaterdagochtend 1 januari 2011om 11:00 uur zijn we uiteindelijk gaan slapen. We werden pas rond 20:30 uur wakker (hoezo moe!). We hadden dus nog maar een half uur de tijd om te dineren (pff). Wij als gekken aangekleed naar het restaurant gelopen en daar even genoten van het eten. Weer een sigaretje gaan roken in de lounge en toch maar weer terug naar de hotelkamer gegaan. Daar een lekker badje aangezet en lekker liggen luieren. Uiteindelijk lagen we om 23:00 uur weer lekker in ons bedje (waar je niet tegen elkaar aan kunt liggen!).